Omgaan met je innerlijke criticus; zo doe je dat!

“There is nothing in this world that can trouble you more than your own thoughts”. Het is niet bekend van wie deze quote is, maar het is zeker waar.  Niets in deze wereld kan meer verwarring veroorzaken dan dat ene kleine stemmetje in je hoofd die je vertelt dat je niet goed genoeg bent, dat je iets niet kan en dat je het niet waard bent. Het zorgt ervoor dat je het contact met jezelf kwijt raakt, en altijd maar gelooft wat anderen tegen je te zeggen hebben of van je vinden. Of sterker nog, dat wat je denkt dat anderen mensen van je vinden. Je vertrouwt niet meer op jezelf en de zelfliefde is ver te zoeken. Maar wat nou als we dat stemmetje, die innerlijke criticus, de mond snoeren en van onszelf leren te houden?

In dit artikel vertel ik je hoe ik leerde omgaan met mijn innerlijke criticus en geef ik je tips over hoe jij dat ook kan leren.

Goed is niet goed genoeg

Herken jij jezelf ook zo in bovenstaand stuk tekst? Ik wel namelijk. Als ik tijdens mijn tienertijd op school een ruime voldoende had voor een toets, kon ik altijd wel iets bedenken wat ik beter had kunnen doen. Goed was voor mij niet goed genoeg. Ik ging tot het uiterste en ook als ik mijn stinkende best had gedaan op een toets of een werkstuk, bedacht ik wel weer iets om mezelf naar beneden te halen. Zelfvertrouwen en eigenwaarde waren op dat moment ver te zoeken.

Alles was teveel

In de afgelopen jaren heb ik hier veel over geleerd. Nog steeds is dit voor mij een proces van vallen en opstaan. Toen ik met een burn-out thuis kwam te zitten had ik het gevoel dat ik gefaald had. Ik vond mezelf zwak, maar merkte ook dat ik echt niet langer verder kon. Ik vroeg veel te veel van mezelf waardoor ik soms alleen nog maar kon huilen. Het voelde alsof mijn hoofd ontplofte, alles was te veel.

Omgaan met je innerlijke criticus

Via de huisarts kwam ik, ten tijde van mijn burn-out, terecht bij de praktijkondersteuner van mijn huisartsenpraktijk. Zij liet mij zien hoe ik om kon gaan met mijn innerlijke criticus. Ik volgde een traject gericht op Mindfulness, ACT (Acceptance and Commitment Therapy). Het geeft inzicht in wat jij belangrijk vindt en waar jij energie van krijgt. Een metafoor die voor mij hielp was; jij bent zelf de bestuurder van de bus en alle mensen (de stemmetjes in je hoofd/innerlijke criticus) die in jouw bus zitten mogen erbij horen maar jij bepaalt wat er gebeurd en waar je heen gaat. Als er toch een stemmetje op de voorgrond treedt, verzoek je hem vriendelijk de bus te verlaten. Je kan dat stemmetje ook een naam geven, of tekenen hoe deze eruit ziet. Elke keer wanneer je weer aan het piekeren bent, denk je aan die bus, aan dat wat je hebt getekend of aan de naam die je het stemmetje hebt gegeven. Het zorgt ervoor dat je niet verstrikt raakt in alle negatieve gedachten in je hoofd. Het laat je zien dat die stemmetjes in je hoofd eigenlijk bij jouw ego horen en niet bij wie je in essentie bent. Puur en goed zoals je bent. Je hoeft voor niets of niemand te veranderen. Ook niet voor die innerlijke criticus!